روانشناسی
محققان برای بررسی این که آیا ورودیها از مخچه به رفتارهای اجتماعی تاثیر میگذارند یا نه ، محققان با استفاده از یک وظیفه اجتماعی سهبعدی که در آن موشها میتوانند وقت خود را در اتاقی با یک موس دیگر ( اتاق اجتماعی ) ، در یک اتاق مرکزی خالی ، یا در اتاقی که دارای یک شی غیر اجتماعی است ، امتحان کردند . در اساس ، موشها ترجیح دادند که در اتاق اجتماعی باشند ، اما پس از آنکه محققان the cerebellar را به the تعمیم دادند ، موشها دیگر این ارجحیت را نشان ندادند . به علاوه ، خفه کردن مداوم مسیر cerebellar - vta برای جلوگیری از بیان رفتار اولویت اجتماعی در موشها یافت شد که نشان میدهد که ورودیها از مخچه به the برای رفتار ترجیح اجتماعی در موشها ضروری هستند .
نتایج این تحقیق نشان میدهد که یک نقش بالقوه - - و قبلا ً ناشناخته - - نقش برای مخچه در ایجاد و کنترل پاداش و رفتارهای اولویت اجتماعی را نشان میدهد . اگر چه چیزهای زیادی برای کشف وجود دارد ، شناسایی این مسیر مستقیم عصبی میتواند به توضیح نقش این مدار در اختلالاتی که شامل سیستمهای پردازش اجتماعی و پردازش اجتماعی مانند اعتیاد ، اوتیسم ، و شیزوفرنی میشود، کمک کند و ممکن است به اهداف آتی برای مداخله و مدیریت نشانهها اشاره کند .
دکتر سیمونز ، استاد دانشگاه Program اجتماعی و عاطفی NIMH ، گفت : " نقش مدار cerebellar در رفتارهای مرتبط با سلامت ذهنی یک منطقه understudied است که در آن ما تازه شروع به دیدن نوآوری این نوع در الگوهای رفتاری کردهایم و این نتایج نشان میدهند که چقدر باید یاد بگیریم ."
در مطالعات آینده ، محققان قصد دارند آزمایش کنند که آیا مسیر مخچه - vta را می توان با استفاده از داروها و یا optogenetics ، درمان کرد تا اعتیاد را درمان کرده و از بازگشت به درمان جلوگیری کند .
دکتر Khodakhah گفت : " اختلالات کروموزومی با تعدادی از اختلالات ذهنی دیگر مانند اسکیزوفرنی مرتبط هستند . ما میخواهیم بفهمیم که آیا این مسیر هم چنین نقشی در این اختلالات ایفا میکند یا نه .
درمان ژنی آسیبهای محیطی را در موشها مسدود میکند
زمینهای برای درمان بیماریهای جانبی ، دیگر بیماریهای عصبی را کنار میگذارد.
تاریخ :
۱۷ ژانویه ۲۰۱۹
مبدا :
دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن
خلاصه :
دانشمندان یک روش درمان ژنی ایجاد کردهاند که منجر به تخریب axonal ، جلوگیری از تخریب آکسون در موش و پیشنهاد یک استراتژی درمانی میشود که میتواند به جلوگیری از از دست دادن اعصاب محیطی در چندین شرایط کمک کند .
آکسونها به عنوان سیمکشی سیستم عصبی عمل میکنند و سیگنالهای الکتریکی ارسال میکنند که حرکت و حس لامسه را کنترل میکنند . زمانی که آکسونها آسیب میبینند ، چه با آسیب و چه به عنوان یک عارضه جانبی از داروهای خاص ، یک برنامه راهاندازی میشود که باعث ایجاد axons به خود - میشود . این تخریب احتمالا ً نقش مهمی در بیماریهای قلبی چندگانه ، از جمله ناخوشی محیطی ، بیماری Parkinson's و اسکلروز جانبی amyotrophic ( ALS ) ایفا میکند .
در حال حاضر، دانشمندان یک روش درمان ژنی را توسعه دادهاند که این فرآیند را مسدود میکند و مانع از تخریب آکسون در موشها میشود و یک استراتژی درمانی را پیشنهاد میدهد که میتواند به جلوگیری از از دست دادن اعصاب محیطی در چندین شرایط کمک کند .
این مطالعه از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس در ژورنال پزشکی تجربی به چاپ میرسد .
این استراتژی میتواند به پیشگیری از ناخوشی محیطی کمک کند ، یک بیماری که در حال حاضر حدود ۲۰ میلیون نفر در آمریکا را تحتتاثیر قرار میدهد . ناخوشی محیطی میتواند ناشی از شیمیدرمانی برای درمان سرطان یا دیابت با کنترل ضعیف باشد و موجب درد مداوم ، بیحسی ، سوزش ، خارش و ضعف ماهیچه میشود .
منبع سایت
برچسب: ،