روانشناسی
محققان با پشتیبانی از تصویربرداری مغز و بدن , گروهی از سلولها را در بادامه پیدا کردهاند , ناحیهای از مغز که به طور کلاسیک با احساس و ترس مرتبط است , به نظر میرسد که به طور خاص به عنوان یک سوییچ خاموش برای زیانگریزی میباشد . و گرچه این یافته در موشها انجام شد , دلیلی وجود دارد که فکر کنیم یک روز میتواند به عنوان یک هدف درمانی برای درد انسان عمل کند , زیرا موش و آمیگدال انسان در عمل تفاوت چندانی ندارند . دانشمندان امیدوارند که تحقیق درباره این گروه از سلولها , یک درمان بالقوه برای درد مزمن را آشکار کند .
ایده این است که بیماران به جای احساس درد , از درد عاطفی رنج میبرند . اگر راهی برای کاهش درد عاطفی وجود دارد , به جای احساس درد جسمانی که میتواند برای بیماران مزمن درد بزرگ باشد .
مقالهای که نتایج این مطالعه را توصیف میکند در علوم تجربی منتشر خواهد شد . رابطه شرر و شرر که محقق موسسه پزشکی هاوارد هیوز نیز هست , به اشتراک گذاشته شدهاست . گری گوری , محقق دکترا , و محقق دکتری , دکتری تخصصی است .
به نورونهای درد نگاه میکند
آمیگدال یک مکان منطقی برای شروع است , زیرا یک مرکز شناختهشده برای احساس در مغز است . در درون آمیگدال , آنها جستجوی خود را با جستجو به دنبال نورونها در موشهایی که در طول تحریک درد کوتاه فعال بودند , محدود کردند - مانند قطرهای از داغ , اما آب به دست نیامد . نورونی که فعال بیان بیش از یک ژن خاص به نام c - fos است , در واقع یک دریای از نورونهای بیان شده c - fos پس از این محرک رشد کرد .
" اما این تنها به شما میگوید که این نورونها در برخی نقاط فعال هستند و به اندازه کافی مشخص نیست . " " چیزی که میخواستیم این بود که به نورونهای حرکت آزادانه حیوانات بنگریم . "
برای مشاهده سیمکشی عمیق مغز موش , " شرر " که یک میکروسکوپ در مورد طول یک گیره کاغذ کوچک ایجاد کرده بود , با یک میکروسکوپ در مورد طول یک قطعه کاغذ کوچک که میتوانست به مغز موش ضمیمه شود , همکاری کرد . آنها دستگاه را به صورت استراتژیک برای مجسم کردن بادامه قرار دادند . موش , زنده و سالم , میتوانست همان طور که مایل بود قدم بزند , در حالی که جریان کلسیمی در نورونها , یک پیشکار برای فعالیت سلولی بود .
دانشمندان مغز موش را با میکروسکوپ بررسی کردند , مشاهده کردند که موش چیزی ناخوشایند را تشخیص میدهد , واکنشهای آزاردهنده را مشاهده میکند و سپس بررسی میکند که نورونها فعال هستند . او گفت : " با این تنظیمات , ما مجموعهای از نورونها را در بادامه تشخیص دادیم که به طور انتخابی سیگنالهای مربوط به جنبههای عاطفی یک تجربه دردناک را کد میکند . "
وقتی موشها یک قطره آب بسیار گرم یا گرم را لمس کردند ( که هیچکدام از آنها به اندازه کافی شدید نبودند تا به موشها آسیب برسانند ) , آنها به دانشمندان گفتند که جوندگان خوشحال نیستند . پس از این برداشت , ضبط میکروسکوپ یک بسته از نورونها را نشان داد - - به ویژه در ناحیه قاعدهای جانبی - - نشان میدهد که این نورونها به طور خاص مسئول احساس درد هستند .
با این حال , هنوز هم این امکان وجود داشت که این گروه جانبی - جانبی به جای مشکلات ناشی از درد , برای ابراز احساسات عمومی شلیک میکرد . بنابراین , محققان آب شیرین موشها را تغذیه کردند - - یک درمان شیرین شناختهشده برای آوردن شادی به هر موش - - و مراقب مجموعه نورونهای مشکوک به ناخرسندی است . همان طور که انتظار میرفت , آن نورونها ساکت ماندند .
" شرر گفت : " همچنین بین تجربه درد و تجربه چیزی آزار دهنده وجود دارد , بنابراین ما بیشتر میخواستیم تست کنیم که نورونهای بادامه فعال در حین درد , با احساسات منفی کلی , به جای درد , مرتبط باشند . "
موشی چه میکند ? همان چیزهایی که ممکن است یک خواهر یا برادر را آزار دهد : یک بوی تند هوا به صورت , مزه تلخ و یا بوی خیلی بد . در حین آزار و اذیت موشها , محققان مجددا ً سیستم جانبی آمیگدال قاعدهای جانبی را تحت نظر داشتند و در اینجا نیز نورونها آرام ماندند .
منبع سایت
برچسب: ،